orde

ik spuw de letters

op een te wit

blad

spijker ze op een kruis

krampachtig hunkerend

naar samenhang

onmogelijk

om de heersende chaos

in mijn getormenteerde

rommelige kop

die de onopgeloste vragen

niet meer kan schikken

te ordenen

de ouderdomsvlekken

op de rug van mijn hand

waarvan de gekromde vingers

de moker krampachtig

omklemd houden

worden opengereten

terwijl doffe gensters

uit mijn granieten

vermoeide

hersens

geslagen worden

daar

waar dromen elkaar

omarmen

zoek ik moedeloos

naar een verlossend woord

dat een gespeld gebaar

verklaart