dinsdag 16 juni 2015

Andreas Vesalius

bij valavond

de zon
heeft haar kracht verloren

de maan
zij staat er alleen voor

rillig kil voelt de lucht
gunstig weet ik
is dit alles mij gezind

met gehaaste pas
stap ik
naar de galgenberg

in de verte
hoor ik de avondklok luiden

ik word
de mistige clochard

zorgvuldig
kijk ik rondom mij
en kies haastig het materiaal
waarvoor ik gekomen ben

in mijn hoofd
zat reeds het doel
gebeiteld
dat ik vandaag
hier en nu
voor ogen heb


mijn zoeken
wordt beloond

snel en met nauwkeurigheid
verricht ik mijn werk
ik weet nu al dat ik weldra
de vruchten
zal kunnen plukken
van deze arbeid

en
dat ik mijn kennis
zal kunnen  uitdragen
ze
ten dienste zal kunnen stellen

van andere zoekenden

wij bestuderen Galenus
wikken en wegen
zijn stellingen
zijn beweringen

vaak
te vaak
merken we
zijn het beweringen
stellingen
zonder afdoend bewijs
niet gestoeld op
wetenschappelijk onderzoek

wij stellen ons tot doel
proefondervindelijk
te arbeiden
te zien
te voelen
te zoeken
te experimenteren
samen te werken
samen te denken
samen besluiten te trekken

toch arbeid ik vaak nog
in eenzaamheid
aan de snijtafel
in de hoek van mijn studeerkamer

ik leer
van de doden

in stilte neem ik waar
wat niemand voor mij
ooit zag

ik probeer tot
vlijmscherpe conclusies
te komen

intens werk ik
vol overgave
en deel dan mee
aan de andere zoekenden
die mijn leerlingen
zijn


de inquisitie
Compostella
Antwerpen
wilde verhalen

mijn inzicht blijft levendig
mijn verstand intact
ik blijf denken
ik blijf arbeiden

mijn kritische geest
is gescherpt
mijn ogen blijven waarnemen
ik blijf conclusies
trekken
verbanden leggen
zien en mededelen
waar en wanneer ik kan

mijn lichaam verzwakt
ik hunker
naar mijn thuishaven
waar ik gelukkig was

maar ik ben
van overal
van het noorden tot het zuiden
van het westen tot het oosten
van het zenit
tot het nadir

mijn leerlingen
mijn gezellen
zij worden de meesters
van de toekomst
zij zetten
mijn werk verder

ik
ik kan rustig slapen
mijn taak is
volbracht
ik ben mijn weg gegaan

ik
ik blijf leven
in het centrum
van mijn revolutie




maandag 2 februari 2015

sneeuwt het in de regen
of schijnen de donkere wolken
licht dat vergeten is door sterren?
is het droge water
gevonden in de morgen
een straling van de maan?
welk vuur
zal de branden blussen?
de duisternis van het licht
gevonden in een boek
is geel een kleur?

rudi bottu
ik kijk uit mijn raam
en voel de ergernis van de stilte
met een laatste wandeling
in het diepst
van de buik
vind ik een lege
levensloze
straat
mijn stad met
lege betonnen blokken
die vragen om liefde
een moment
ik kijk naar toen
niemand
die het merkt
eenzaam
word ik gedreven
door mijn jeugd
en kijk
ik zie plezier
lachende mensen
vandaag zonder zorgen
een feest
ik wandel niet meer
ik loop
weg
van de toekomst
lege betonnen blokken
die zoeken naar liefde

rudi bottu

toch?


de straten
zijn leeg
de regen
stopte

vogels beginnen
te kwetteren

waarom zwijgen ze
als het regent ?

luisteren ze naar de druppels
die zingen
in de wind ?

de stilte in mijn hoofd
wordt aangenaam
louterend bijna
na een te lang
te woelig verdriet

ik sta stil
ik wacht
ik denk aan de stilte
zij betekent meer dan een afwezigheid
van geluid

ik neem de stilte in me op
een moment van rust
om te koesteren

in mijn grot
zie ik mijn ideeën
dansen
ik blik naar mijn
nieuwe oude wereld

een wereld
die ik verloren had
en die ik nu herken

kan ik dit moment
vasthouden en omarmen?
zo lang mogelijk

start ik
een nieuw beginnend
begin ?

nu


guy bottu

woensdag 28 januari 2015

sneeuwt het in de regen
of schijnen de donkere wolken
licht dat vergeten is door sterren?
is het droge water
gevonden in de morgen
een straling van de maan?
welk vuur
zal de branden blussen?
de duisternis van het licht
gevonden in een boek
is geel een kleur?

rudi bottu