herfst

vroege sneeuw spookt in mijn kop en koude, druilerig kille gedachten drijven mistige regenwolken doorheen mijn bermudadriehoek waar chaotische overwonnen gewaande hersenspinsels zonder samenhang opduiken aquarellen dwarrelen tussen de herfstbladeren naar mijn cortex en klitten samen tot chrysanten kunstzinnig geschikt als tranen op een stinkende lijkwade die zich te lang in het zonlicht koesterde en waaruit na de nieuwe winter mijn sluimerende ideeën vruchtbaar kunnen ontkiemen