de duisternis wijkt
voor de dageraad
wanneer de zon
de dag inleidt
en de maan de sterren
doet verstillen
de dag
zoent
mijn kalende hoofd
terwijl
de tijd
onverbiddelijk knaagt
en zich vastklampt aan
mijn aftakelend lichaam
ik weet
dat elke nacht overgaat
in een dag
de parels in het gras
die regendruppels zijn
van verwachting
zijn het teken
hoelang nog
voor mij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten