tweelingen zijn zoals
een spiegel
waar je doorheen kunt kijken
en die je evenbeeld niet reflecteert
maar gewoon steeds
hetzelfde beeld
hertovert
weerkaatst in zijn
eigenheid die
eenheid is
wanneer één beeld wegvalt
blijft enkel de herinnering
aan het evenbeeld over
als gouden gevoelens
die men koestert
in een onaardse
wereld
de spiegel
is leeg
dan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten