Dageraad aan zee

Aquarel als een

omfloerste regenboog

met dauwdruppels

in het oor geboren

Fluisterende

glinsterende theelichtjes

zinderend

brandend op haar oppervlak

Zijdezachte maan die de zon voorafgaat

bij haar klim

en haar nastaart

hoog in het zenit

wanneer ze achter

de horizon

verdwijnt

Droevig herhalend getij

ronkende, bonkende motor

steeds weer

altijd mooi

Zuiverend kristal

met tonen in het kwadraat

en een harmonie van licht

speelt gij ontroerende

momenten vol

20 jaar

lieveke

het is zo

in de lente

dat de bomen botten

nu ben jij daar

aangekomen

je krijgt nieuwe blaadjes

en een ander

jaartal

plots

of toch niet

ben je

twintig geworden

de fleur

van je leven

mijlpalen

ga je nu in de grond

kloppen

wees voorzichtig

kies de juiste

grondlaag

om de vruchten

te kunnen plukken

die je verdient

wij kijken toe

van op de zijlijn

vaak nog bezorgd

maar vol vertrouwen

over de keuze

die je maakt

maar zij zal altijd

voor ons

de juiste keuze zijn

vaarwel

afscheid

is geen weg zijn

want elke dierbare blijft in gedachten

altijd aanwezig

als aanwezig afwezige

afscheid is een

daar zijn samen

met diegenen

die lief en leed

altijd deelden

afscheid wordt

een diepliggend

liefdesmoment

gekoesterd in

het aanwezige licht

memée

gemakkelijk zijn

was aan jou niet besteed

wel oprechte eerlijkheid

steeds helder analyserend

kort en krachtig in

je gebalde bewoordingen

lief en vriendelijk

voor allen die je

dierbaar waren

spitsvondig en scherp

voor alle schijnheiligheid

die onverdraagzaamheid uitstraalde

bezorgd om elkeen

die je lief was

ontroerend vertederend dan

zwijgzaam geworden

door de jaren heen

van betrokkenheid

pépé je liefste medereiziger

in al die tijd die

nu in seconden gevat

tot jou eeuwigheid behoort

denken aan jou

nu de wolken

voor de zon samentrekken

herinneren we ons

hoe het was

volle licht

deugddoende schaduw

een zee van tijd

genieten van vogels

van doorzichtige kristallen dauwdruppels

in het zachte gras

bloemen zien

in de wolken

roze heidekleuring

die doet dromen van geluk

nu samen stilstaan

bij datgene wat nooit meer hetzelfde zal zijn

bij diegene die blijvend aanwezig is

in onze ziel

huilen met een lach

opgaan in de zon

en genieten van de bron

van alle leven

de wind voelen

de harmonie zoeken

in een boom

ochtendstilte ervaren

waarin één heldere

onhoorbaar gouden klank

zichtbaar trilt

een ondoorgrondelijke

aanwezigheid voelen

die ook in het niet daar zijn

de ziel verlicht

koesteren

bewaren dat kostbaar juweel

zoals je wou

voor altijd

winterzonnewende

zoeken naar een nieuw begin

dat opnieuw einde zal worden

tussen verleden en toekomst

tussen toen en straks

een nieuwe start

moeilijk geworden

door pijn en verdriet

door vertwijfeling en wanhoop

een feest tussen donker en licht

dat schaduwen doet verdwijnen

tussen korte en langer

wordende dagen

de sidderende helderheid

zien en voelen

geboren uit vertwijfeling

en kapot geslagen dromen

donkere dagen

getild naar het

licht

naar de bron van het zijn

opnieuw leren leven

dansen in de sneeuw

plenzen in de regen

snakken naar de zon

met moker en beitel

kappend doorgaan

modellerend zoeken

naar hoop

tussen alfa en omega